Nada Topić u novoj zbirci pjesama Bezbroj i druge jednine služi se brojevima da bi prikazala svoju sliku svijeta, da bi cjelovitije obuhvatila sklad što je nadahnjuje i jedinstvo nevidljivog što postoji u duhu svega vidljivog. Jezik njezine poezije je fluidan i pjesnički veoma izgrađen. Svaka pjesma se doimlje kao jedna kratka poetski ritmizirana mitološka priča koja se može iščitavati i samostalno, a sve se zajedno nadopunjuju i isprepliću.

Slavica Čilaš

: : . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Knjiga koja se motivsko-tematski možda najbolje može opisati kao razigrana, ali dijelom i tužna, melankolična geografija i povijest svijeta i čovjeka koja uključuje valjda sve meridijane i paralele te veći dio ljudske kulture shvaćene u najširem smislu – umjetnost, znanost, filozofiju, politiku, sport, astronomiju, mitologiju, religiju, kozmologiju.

Damir Radić

: : . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Pedeset i pet pjesama raspoređeno je u deset cjelina, slijedeći jasan numerički obrazac. Kroz cikluse, čiji naslovi funkcioniraju kao svojevrsne samoopisne numeracije, brojčani niz od jedan do deset razvija se kumulativno od ciklusa „Jedna“, koji sadrži samo jedan, do ciklusa „Deset“, koji sadrži naznačeni broj sastavaka. (…) Skicirana struktura, repetitivnost i izostanak točaka nameću prilično brz ritam čitanja te relativno slobodno prelijevanje iz jednog sastavka u drugi, pri čemu se pojedine pjesme mogu promatrati kao strofe veće strukture, a čitava knjiga vrstom fragmentirane poeme.

Marko Pogačar