Postanak ptica | Ana Brnardić

OLUJA II

 

u sebi gulim posebno zelen plod
vani je savjest oprana od grada, ptice su se uzvile
prošla je ljetna oluja
no to nas ne spašava od nesreće koja je tek u oseci
sjedim za širokim stolom na kojem se može ležati
s desne strane je ogledalo
nadohvat ruke tegla meda i gusti sok
nesreća je samo nakratko izišla da odsiječe nokte i kosu
vraća se brzo, ne brini
no možda, možda donese neko slađe voće