Kratka povijest bolesti | Helena Burić

KOTLOVINA

na prozoru sazrijeva žega
fasada se ranim jutrom povija pod suncem
zavjese lelujaju poput indijskih plesačica
zapletene u ostatke stvarnosti
zrak je rastopljeno staklo
grad se puši
ja pušim
kroz raskriljene prozore automobila
frcaju žvake i opušci cigara
na asfalt natopljen maslinovim uljem
dobacujemo majku jedni drugima
ulaštene metalne muhe ginu na šoferšajbi
frckajući smeđim žilicama po staklu
kojeg su na pumpi oprali srednjoškolci
krčkamo se u loncu s kotlovinom
černobil kočnica i tankih živaca
sintetika natopljena znojem
veliki blještavi pisoar
na radiju javljaju
da požar pustoši miljama daleko
tvoje ruke u širokim zaveslajima
klize pučinom
u ušima mi zuji od tišine tih pokreta
usne oblikuješ u TIMBEEER
pokušavam ostati uspravna
ali se lomim ploštimice
ostajem sjediti na svom kolcu u izlogu pečenjarnice
povorka je nadomak centru