Studija Na tragu Kornjače – pjesma u prozi i tvarna imaginacija u poetici Danijela Dragojevića teži opisati mjesto pjesme u prozi u autorovom opusu, što je polazište za razmatranje autorovog žanrovski i formalno razvedenog književnog diskursa koji uključuje i eseje te pjesme u slobodnom stihu. S druge strane, pojmom tvarne imaginacije nastoji se opisati semantička, odnosno problemska razina autorova djela, koja se temelji na odnosu lirskog subjekta i materijalnog prostora. Prvo poglavlje donosi načelna određenja pjesme u prozi kao žanra, na koja se dovezuje razmatranje o njezinom statusu u hrvatskom pjesništvu 1960-ih, u kojemu važno mjesto zauzima Dragojevićev prvijenac, Kornjača i drugi predjeli (1961), čijom se pomnom interpretacijom u drugom poglavlju utvrđuje problematika koja obilježava i kasnije knjige. U trećem poglavlju razmatra se autorova esejistika, kako bi se ukazalo na novu poziciju pjesme u prozi u knjigama od 1970-ih godina do danas. Na zapažanja o Dragojevićevoj esejistici nastavljaju se razmatranja o problemu imaginacije, važnome motivu autorovih eseja. Na osnovi Bachelardovih, Durandovih i Ricoeurovih uvida o imaginaciji nastoji se opisati i sadržajna i formalna razina autorova diskursa. U četvrtom poglavlju Dragojevićeva ideja „zamjeničnih igara“ uporište je za opis lirskoga subjekta i svijeta, kao i načina funkcioniranja pjesme u prozi u zbirkama od Prirodopisa (1974) do Zvjezdarnice (1995). U njima pjesme u prozi dijele karakteristike s autorovim esejima, a ta je veza potencirana i čestim premještanjima istih tekstova iz knjiga eseja u knjige poezije. „Zamjenične igre“, kao i tvarna imaginacija, temeljne su kategorije Dragojevićeva poetskog mišljenja u kojemu se suprotnosti nastoje dovesti u točku ravnoteže, o čemu se govori u završnom poglavlju, koje donosi čitanje autorovih zbirki Hodanje uz prugu (1997), Žamor (2005) i Negdje (2013).