Bezbroj i druge jednine | Nada Topić

* * * * * * * * *

devet ih devet puta prođe kroz zategnutu omču smrti
natečenih očiju i uzburkane krvi
pomilovane plavom kraljevskom rukom
u košuljama punim vjetra
odgurnu se o čvrsto tlo
i okrenu leđa zelenim brežuljcima
crvenokosim ženama
i razbježalim ovcama
njihova srca osuđena na vječni izgon
nalik su djetelini s četiri lista
što treperi u tuđim rukama
i malim mjedenim medaljama
za hrabrost
što ih o vratove vješaju djeca
režući meso oceana mrkim pogledima
i oštrim psovkama
devet ih sebi glasno obeća
ponoviti isti zločin
na suprotnoj strani planeta
ne znajući da u rukama već drže drugi život
i drveno kormilo Novoga Svijeta