Etika kruha i konja | Marija Dejanović

U PARKU

U pričama ljudi, bogovi žive
u imenima muškaraca.
U mojim ušima, bogovi su zvukovi
koji prizivaju boravak kod čarobnice.
Godine prolaze i sve su bolji u igri
skrivača. Ima ih po hrapavom asfaltu

kuda se kotrljaju četiri kotača
i opet četiri
na koji štitnici slijeću kao gromove školjke.
Skrivaju se u poklonu koji se otvara
u šuškavom uranjenom šestom rođendanu.
Vesele se u škripanju ljuljačke, bezbrižnom trenju
dviju hrđavih karika.

Najljepši su dani koji nemaju imena
jer se u njih može useliti sjećanje.
U uši bogova ulaze molitve:
zaboravite sve moje rođendane,
odgodite gašenje jedne po jedne godine
sunca na mojoj torti.